Łysienie plackowate jest jedną z chorób skórnych, objawiającą się osłabieniem mieszków włosowych, a w efekcie wypadaniem włosów na głowie i innych obszarach ciała. Choroba dotyka jedynie 1% populacji. Jakie są jej przyczyny i w jaki sposób można ją leczyć?
Łysienie plackowate – przyczyny i rodzaje choroby
W łysieniu plackowatym przyczyny niestety nie są do końca znane, wiadomo jedynie, że choroba ma charakter przewlekły, zapalny i uważa się, że wpływ na nią mają czynniki autoimmunologiczne. Często występuje równolegle z innymi chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak zapalenie tarczycy, bielactwo, czy atopowe zapalenie skóry. Choroba może dotyczyć osób w każdym wieku, ale zdecydowanie częściej diagnozuje się łysienie plackowate u dzieci i osób poniżej 30 roku życia. Bez względu na wiek, w takim samym stopniu może dotknąć kobiet, jak i mężczyzn. Niestety w niektórych przypadkach może doprowadzić nawet do całkowitej utraty owłosienia w obrębie głowy, brwi, rzęs i pozostałych miejsc na ciele.
Aby wyjaśnić, na czym polega łysienie plackowate u kobiet i mężczyzn, trzeba przypomnieć, w jaki sposób przebiega wzrost włosa. Prędkość, z jaką rosną włosy, zależy głównie od genów, ale cykl wzrostu włosa zawsze dzieli się na trzy fazy:
-
aktywną, czyli anagen, w której cebulka włosa jest połączona z mieszkiem włosowym i dzięki podziałom komórek zwiększa się długość włosa (obejmuje ok. 90% wszystkich włosów i trwa nawet 6 lat),
-
przejściową, czyli katagen, gdy cebulka włosa obumiera i oddziela się od mieszka, oraz powoli jest wypychana ponad skórę (obejmuje od 1 do 3% włosów i trwa do 3 tygodni),
-
spoczynku, nazywaną telogenem, który jest ostatnim etapem, w którym włos wypada, a mieszki włosowe pozostają w spoczynku, przed pojawieniem się nowych włosów (dotyczy nawet do 15% mieszków włosowych i może trwać kilka miesięcy).
W przypadku łysienia plackowatego cykl wzrostu włosów jest skrócony, a poprzez pojawienie się stanu zapalnego w obrębie mieszków włosowych dużo szybciej rozpoczyna się faza katagenu. Stanu zapalnego nie widać na skórze, ale jest on bezpośrednią przyczyną tego, że zaczynają pojawiać się charakterystyczne, łyse placki na głowie i ciele. Miejsca zazwyczaj mają regularny kształt i początkowo są niewielkich rozmiarów.
Choroba może występować w różnych odmianach, a wśród najczęściej rozpoznawanych wymieniane są:
-
łysienie plackowate ogniskowe – pojawiające się w obrębie jednej partii ciała,
-
łysienie plackowate wieloogniskowe – gdy wyraźne łyse placki pojawiają się w kilku różnych miejscach na ciele,
-
łysienie plackowate całkowite – oznaczające całkowitą utratę włosów na głowie,
-
łysienie plackowate uogólnione – obejmujące obszar głowy oraz twarzy,
-
łysienie plackowate pasmowate – oznacza, że włosy wypadają stopniowo od środka głowy, tworząc łyse placki na głowiecoraz niżej,
- łysienie plackowate obrzeżne – kiedy łyse obszary pojawiają się wokół głowy,
-
łysienie plackowate rozlane – gdy nie ma możliwości wyodrębnienia ognisk łysienia,
-
łysienie plackowate złośliwe – jeśli w miejscu utraconych włosach nie pojawiają się nowe.
Leki na łysienie plackowate
Aby stworzyć skuteczne metody leczenia łysienia plackowatego, należałoby znać dokładną przyczynę choroby, a to niestety wciąż jest zagadką. Choć pojawienia się choroby nie da się przewidzieć, to można sprawić, że będzie ona przebiegała łagodniej lub próbować leczyć ją objawowo. Podstawowa zasada – im wcześniej rozpoznana będzie choroba i rozpoczęte leczenie, tym większe będzie prawdopodobieństwo całkowitego odrostu włosów bez nawrotu choroby. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek symptomów sugerujących chorobę najlepszym wyjściem jest wizyta u lekarza trychologa, który dokładnie zbada stan skóry głowy i cebulek włosów oraz pomoże zdiagnozować chorobę, wybrać sposób i zaplanować przebieg leczenia. Jak pokonać łysienie plackowate?
Jeśli chodzi o sposoby na łysienie plackowate, to najskuteczniejszą metodą walki z chorobą jest przede wszystkim profilaktyka, czyli wzmacnianie układu odpornościowego. W przypadku pojawienia się i rozwoju choroby najskuteczniejszym rozwiązaniem, aby zahamować ją, jest miejscowe stosowanie kremów, maści i płynów zawierających sterydy, oraz cygnolinę i minoksydyl. Można wprowadzić także leczenie ogólne, polegające na podawaniu glikokortykosteroidów i cyklosporyny, a w najbardziej zaawansowanych przypadkach nawet zastosowanie fototerapii i fotochemioterapii.
Aby wspomóc odrastanie włosów w dotkniętych chorobą miejscach, warto rozważyć mezoterapię – odżywiającą mieszki włosowe i pobudzającą cebulki włosów do wzrostu, kriomasaż – który dzięki podaniu podtlenku azotu schłodzi skórę tkanki i pobudzi proces odnowy mieszków włosowych, lub karboksyterapię – polegającą na podaniu dwutlenku węgla pod skórę, który ma za zadanie rozszerzać naczynka. Gdy wszystkie z wymienionych metod zawiodą, ostatnią opcją jest skuteczny i mało inwazyjny przeszczep włosów oraz nadzieja, że nowe mieszki włosowe przyjmą się i w ich miejscu będą rosły nowe, zdrowe i silne włosy.